Są to w szczególności: ciężki przebieg choroby lub infekcji, w trakcie której utrzymuje się wysoka gorączka (przeziębienie czy stan podgorączkowy nie stanowią przeciwwskazania do szczepienia na COVID-19)- należy przełożyć szczepienie do czasu, aż choroba nie ustąpi; zaostrzony przebieg chorób przewlekłych np. cukrzycy czy astmy. Szczepionki mają za zadanie właśnie wygenerować, wytworzyć odpowiedź odpornościową, a niekiedy wzmacniać już istniejącą. Bez szczepienia jesteśmy bezbronni wobec wielu patogenów - mówi dr Bartosz Fiałek, reumatolog oraz popularyzator wiedzy na temat COVID-19. - W momencie podania szczepienia albo kiedy mamy kontakt z wirusem Warto także uprać wszystkie ubrania, gdyż na nich także mogą kryć się kleszcze, które po jakimś czasie mogą dotrzeć do człowieka. Należy również skontrolować zwierzęta, w szczególności psy i koty, które również są kąsane przez kleszcze. 3. Profilaktyka boreliozy - szczepienie na boreliozę Testy skórne wykonuje się wyłącznie u osób zdrowych, dlatego przed ich wykonaniem pacjent powinien zostać zbadany przez lekarza. Przeciwwskazaniem do założenia testów są między innymi: infekcje, nasilone zmiany skórne w miejscu testowania oraz przyjmowanie leków mogących wpływać na wyniki badania (np. leki antyhistaminowe). Bezpłatne szczepienia w samorządach. W Polsce w wielu województwach samorządy lokalne przeznaczają środki na bezpłatne szczepienia przeciwko grypie dla osób po 50 – 65 roku życia, które niejednokrotnie są w grupie wysokiego ryzyka. Przedział wiekowy w jakim oferowane są darmowe szczepienia przeciwko grypie zależy od decyzji Vay Tiền Nhanh Ggads. Biegunka po antybiotyku – jak jej zapobiegać? Probiotyki przy biegunce Według Mayo Clinic jedna na pięć osób, które przyjmują antybiotyki doświadcza biegunki. Objawy mogą pojawić się na wczesnym etapie antybiotykoterapii lub nawet kilka tygodni po jej zakończeniu. Zazwyczaj jest ona łagodna i nie wymaga leczenia. Co pomoże poczuć się lepiej, gdy wystąpią objawy? Jak zapobiegać biegunce po antybiotyku? Biegunka po antybiotyku – objawy Biegunka poantybiotykowa jest definiowana jako posiadanie luźnych, wodnistych stolców (oddawanych trzy lub więcej razy dziennie) podczas przyjmowania antybiotyków. Do jej rozwoju może dojść nawet w kilka godzin po podaniu pierwszej dawki antybiotyku, ale może pojawiać się również po kilku tygodniach od zakończenia antybiotykoterapii. Zwykle jest to objaw łagodny i tymczasowy, który ustaje wraz ze zmianą leku lub zakończeniem leczenia. Niekiedy jednak biegunka po antybiotyku utrzymuje się dłużej i może przybierać ostrą postać i prowadzić do poważniejszej infekcji, takich jak zapalenie jelita grubego. Jeżeli wystąpi biegunka po antybiotyku, pij dużo wody, aby uniknąć odwodnienia, w razie potrzeby sięgnij po elektrolity. Unikaj alkoholu i kofeiny. Dostosowanie diety i jedzenia pokarmów o niskiej zawartości błonnika również mogą pomóc. Nie są wskazane tłuste i pikantne potrawy oraz produkty spożywcze o wysokiej zawartości cukru. Dlaczego antybiotyki mogą wywołać biegunkę? Antybiotyki to klasa leków stosowanych w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Ponieważ mają szerokie spektrum działania, poza niszczeniem szkodliwych drobnoustrojów, mogą niszczyć także te pożyteczne. Utrata równowagi mikrobiologicznej w jelitach może prowadzić do wywołania problemów trawiennych oraz biegunki. Prawie wszystkie antybiotyki mogą powodować biegunkę, ale ryzyko jest szczególnie wysokie w przypadku aminopenicylin oraz kombinacji aminopenicylin i klawulanianu, a także cefalosporyn i klindamycyny. Jakie czynniki zakaźne mogą wywołać biegunkę? Najczęstszym patogenem wywołującym dokuczliwe objawy jest Clostridium difficile. Ta beztlenowa bakteria produkuje toksyny podrażniające wyściółkę jelit, co może powodować poważniejsze objawy rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego, któremu oprócz ostrej biegunki mogą towarzyszyć silne bóle podbrzusza, gorączka oraz dreszcze. Inne czynniki zakaźne, o których stwierdzono, że są odpowiedzialne za biegunkę związaną z antybiotykami to: Clostridium perfringens, Staphylococcus aureus, Klebsiella oxytoca, Salmonella spp. i Candida spp. Polecane dla Ciebie kapsułki, odbudowa flory bakteryjnej zł proszek, saszetki, odwodnienie zł kapsułki, odbudowa flory bakteryjnej, odporność zł krople, odbudowa flory bakteryjnej zł Jak zapobiegać biegunce podczas przyjmowania antybiotyków? Możesz zapobiec biegunce związanej z przyjmowaniem antybiotyków, zażywając je tylko wtedy, gdy jest to konieczne. Jeśli doświadczyłeś biegunki po antybiotyku w przeszłości, istnieje większe prawdopodobieństwo, że leki ponownie spowodują podobną reakcję. Koniecznie poinformuj o tym lekarza, w miarę możliwości przepisze stosowanie innego antybiotyku. Zadbaj też o higienę. Częste mycie rąk może pomóc w zapobieganiu rozprzestrzenianiu się szkodliwych bakterii, takich jak Clostridium difficile. Liczne probiotyki, w tym Lactobacillus rhamnosusi czy Saccharomyces boulardii, zostały przebadane pod kątem leczenia i zapobiegania biegunce związanej z antybiotykami i okazały się bardzo skuteczne, jednakowo w przypadku regularnej biegunki związanej z antybiotykami, jak i zakażeń Clostridium difficile. Probiotyki (leki osłonowe) występują w kapsułkach, tabletkach, proszkach, a nawet w postaci płynnej, więc każdy pacjent powinien znaleźć coś odpowiedniego dla siebie. Mogą być także dostarczane wraz z żywnością, np. w postaci jogurtów zawierającymi żywe kultury bakterii. Biegunka po antybiotyku u najstarszych pacjentów Wyniki badania opublikowanego w „BMC Geriatria” wykazały, że wzrost wieku pacjentów był istotnie związany z ryzykiem zaistnienia biegunki poantybiotykowej i koniecznością dłuższego pobytu w szpitalu. Seniorzy są grupą szczególnie podatną na infekcje, takie jak np. zapalenie płuc, które wymagają leczenia antybiotykami. Autorzy badania alarmują, że w obliczu starzenia się społeczeństwa należy wziąć pod uwagę zwiększoną częstość występowania tych problemów medycznych i wdrożyć odpowiednie środki zapobiegawcze, ponieważ generują duże koszty opieki zdrowotnej. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Zwiększone spalanie tłuszczu dzięki inozynie? Dzięki nowym studiom badacze zidentyfikowali cząsteczkę zwaną inozyną, która zwiększa spalanie tłuszczu w brązowych komórkach zwanych adipocytami. Mechanizm został odkryty w przypadku myszy, ale istnieje prawdopodobieństwo występowania go również w przypadku ludzi. Jeżeli białko transportujące inozynę jest mniej aktywne, myszy pozostają znacznie szczuplejsze pomimo, że są poddawane diecie wysokotłuszczowej. O chorobie Alzheimera może poświadczyć jeden skan mózgu Nowe badania wykorzystują technologię uczenia maszynowego, aby przyjrzeć się cechom strukturalnym w mózgu, także w regionach niezwiązanych wcześniej z chorobą Alzheimera. Zaletą techniki jest jej prostota i fakt, że może ona zidentyfikować chorobę na wczesnym etapie, gdy może być ona bardzo trudna do zdiagnozowania. Stan zapalny a pianka z tlenkiem węgla Tlenek węgla (CO) od dawna uważany jest za gaz toksyczny. Jednak w małych dawkach paradoksalnie przejawia korzystne właściwości. Nowe ustalenia naukowe wykazały, że zmniejsza stan zapalny i może pomóc w stymulowaniu regeneracji tkanek. Czy leczenie bezdechu sennego może poprawić pamięć? Coraz powszechniejszym konsensusem staje się fakt, że sen odgrywa ważną rolę w zdrowiu naszego mózgu. Ponadto wzrasta dokumentacja wskazująca na to, że zaburzony sen może zwiększać ryzyko rozwoju demencji. Jak dźwięk zmniejsza ból odczuwany przez myszy? Naukowcy znaleźli mechanizmy neuronalne, dzięki którym można tłumić ból za pomocą dźwięku. Pierwsze doświadczenia przeprowadzono na myszach. Odkrycie uczonych może pomóc w opracowaniu bezpieczniejszych metod leczenia bólu. Zdrowotny wpływ borówek na kobiety z wysokim ciśnieniem krwi po menopauzie Kuliste, ciemnoniebieskie owoce o słodkim smaku i miękkim miąższu – mowa o owocach borówki, na którą sezon rozpoczął się w lipcu. Borówki cenione są nie tylko za walory smakowe, ale i lecznicze. Jak się okazuje w jednym z najnowszych badań naukowcy odkryli jej wpływ na ryzyko zachorowania na choroby układu krążenia u kobiet będących po menopauzie i zmagających się z nadciśnieniem. Flora bakteryjna jelit ulega korzystnej zmianie dzięki polifenolom Polifenole zawarte w spożywanych pokarmach mogą zapobiegać stanom zapalnym np. u osób starszych, ponieważ zmieniają florę bakteryjną jelit oraz wywołują produkcję kwasu indolowo-3-propionowego (IPA) – metabolitu pochodzącego z rozkładu tryptofanu, poddanego działaniu bakterii jelitowych. Bezdech senny może wpływać na zdrowie kobiet po menopauzie Częstość występowania zarówno bezdechu sennego, jak i bólu stawów jest większa w przypadku kobiet po menopauzie. Dlaczego? Na to pytanie odpowiadają najnowsze wyniki badań nad związkiem pomiędzy bezdechem sennym a objawami w czasie menopauzy. Środa, 19 maja 2021 (18:41) Zalecane jest podanie drugiej dawki szczepionki Comirnaty przeciw Covid-19 po upływie co najmniej trzech tygodni od pierwszej - przekazał PAP w środę Pfizer Polska. PAP zapytała koncern o doniesienia na temat wydłużania w niektórych krajach czasu między podaniem dawek szczepionki, a także o to, czy firma prowadzi własne badania wpływu zmiany odstępów między zastrzykami na skuteczność preparatu. Biuro prasowe Pfizer Poska przekazało, że zgodnie z zapisem umieszczonym w charakterystyce szczepionki Comirnaty producent zaleca podanie drugiej dawki preparatu po upływie 3 tygodni od pierwszej dawki. Osoby, które otrzymały pierwszą - jak wskazano - powinny otrzymać drugą, aby ukończyć cykl szczepienia. Firma podnosi, że zalecenia dotyczące alternatywnych schematów dawkowania pozostają w kompetencji organów odpowiedzialnych za służbę zdrowia i mogą uwzględniać rekomendacje wynikające z potrzeb zdrowia publicznego. Jako firma biofarmaceutyczna, działająca w branży wysoko regulowanej, nasze stanowisko jest oparte na treści charakterystyki produktu leczniczego i na wskazaniach uzgodnionych z organami regulacyjnymi oraz na danych pochodzących z naszych badań fazy 2/3 - wskazał koncern. W informacji dla PAP podano, że badanie fazy 3, prowadzone przez Pfizer i BioNTech nad szczepionką przeciw Covid-19, zostało zaprojektowane w celu oceny bezpieczeństwa i skuteczności szczepionki po podaniu dwóch dawek w odstępie 21 dni. Bezpieczeństwo i skuteczność preparatu nie były oceniane w przypadku innych schematów dawkowania, ponieważ większość uczestników badania otrzymała drugą dawkę w czasie określonym w założeniach badania - przekazano. I chociaż decyzje dotyczące alternatywnych schematów dawkowania pozostają w kompetencji organów odpowiedzialnych za służbę zdrowia, Pfizer uważa, że jest niezwykle ważne, aby organy służby zdrowia prowadziły nadzór nad wszelkimi alternatywnymi schematami podawania preparatu oraz upewniły się, że każdy zaszczepiony otrzymał maksymalną możliwą ochronę, co oznacza uodpornienie dwoma dawkami szczepionki - podkreślono. W charakterystyce produktu leczniczego szczepionki Comirnaty wskazano, że jest ona podawana domięśniowo po rozcieńczeniu jako cykl dwóch dawek (0,3 ml każda) w odstępie co najmniej 21 dni. Dowody na skuteczność szczepionki oparte są na badaniach, w których dawki podawane były w odstępie od 19 do 42 dni. W Polsce na mocy publikowanych przez Ministerstwo Zdrowia schematów szczepień, od poniedziałku 17 maja 2021 r. dopuszcza się podawanie szczepionki mRNA Comirnaty od Pfizera w schemacie dwudawkowym przy zachowaniu odstępu od 35 dni (nie dłużej niż 42 dni). Wcześniej schemat mówił o szczepieniu z zachowaniem odstępu w granicach 6 tygodni. Włoski dziennik "Corriere della Sera" podał we wtorek, że jeśli przerwa między pierwszą a drugą dawką szczepionki Pfizer wynosi trzy miesiące, to organizm produkuje trzy razy więcej przeciwciał niż w przypadku, gdy podaje się je co trzy tygodnie. Gazeta wyjaśnia, że takie są wyniki najnowszych badań, które zostaną wkrótce opublikowane w jednym z prestiżowych pism naukowych. Nieoficjalnie wiadomo, że odkrycia tego dokonali brytyjscy badacze. Trzykrotny wzrost odporności dotyczy według nich przede wszystkim osób starszych. W styczniu br., brytyjski minister zdrowia Matt Hancock mówił, że z danych, jakimi dysponuje rząd Wielkiej Brytanii, wynika, że decyzja o zwiększeniu do 12 tygodni odstępu między podaniem pierwszej i drugiej dawki szczepionki przeciw COVID-19 firm Pfizer/BioNTech była słuszna. Na początku roku pojawiały się też informacje w europejskich mediach, że władze niektórych krajów zastanawiają się nad podawaniem obywatelom tylko jednej dawki szczepionki Pfizer/BioNTech, zamiast zalecanych przez producenta dwóch. W ten sposób chciałyby zaszczepić większą liczbę osób. Europejska Agencja Leków (EMA) akcentowała wówczas, że w celu uzyskania pełnej ochrony przed Covid-19 należy przestrzegać maksymalnego odstępu 42 dni między pierwszą a drugą dawką. Pytanie nadesłane do redakcji Jak długo po antybiotykoterapii należy odczekać ze szczepieniami? Mam pytanie dotyczące szczepienia po zapaleniu płuc. Synek ma 4 miesiące, byliśmy w szpitalu, przez 2 tyg. leczony był antybiotykami i przyjmował sterydy. Dodatkowo przez tydzień otrzymywał antybiotyk w domu. Ile trzeba odczekać, żeby go zaszczepić? Odpowiedziała lek. Izabela Tarczoń specjalista pediatrii, konsultant ds. szczepień ochronnych; kierownik Specjalistycznej Poradni Medycznej "Przylądek Zdrowia" Jeżeli lekarz oceniający aktualny stan zdrowia synka uzna, że nie występują obecnie żadne objawy będące czasowym przeciwwskazaniem do wykonania szczepienia (np. ostra choroba o umiarkowanym lub ciężkim przebiegu), szczepienia można wykonać już podczas tej wizyty. Nie jest więc konieczne, wręcz nie należy odraczać wykonania szczepień ochronnych po przebyciu infekcji. Może to być przyczyną opóźnienia w realizacji szczepień ochronnych i skutkować brakiem właściwej ochrony przed chorobą, przeciwko której wykonywane jest szczepienie. Piśmiennictwo: Centers for Disease Control and Prevention. [General Recommendations on Immunization Recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP)]. Antybiotyki to leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Dzięki odkryciu penicyliny, pierwszego antybiotyku, zmniejszyła się śmiertelność ludzi. Groźne niegdyś choroby, dziś znane są jako łagodne zakażenia. Niestety, nadużywanie antybiotyków może prowadzić do antybiotykoodporności. Dowiedz się, kiedy należy zażywać antybiotyki. Antybiotyki to leki, które pomagają powstrzymać infekcję wywołaną przez bakterie. Ich celem jest zniszczenie bakterii lub uniemożliwienie im namnażania się. Każdy lek, który ma na celu zabijanie zarazków, jest z technicznego punktu widzenia antybiotykiem. Jednak przyjęło się mówić o antybiotykach, jako lekach zwalczających bakterie. Zanim bakterie zdążą się namnożyć i wywołać konkretne objawy, układ odpornościowy jest zazwyczaj w stanie je zwalczyć. Białe krwinki atakują szkodliwe bakterie i nawet jeśli pojawią się objawy choroby, układ odpornościowy zwykle radzi sobie z infekcją. Są jednak przypadki, gdy z jakiegoś powodu organizm nie jest w stanie zwalczyć infekcji bakteryjnej, tu przychodzą z pomocą naukowcy odkryli antybiotyki w latach 20. XX w., ludzie masowo umierali z powodu drobnych infekcji bakteryjnych. Gdy antybiotyki stały się powszechnie dostępne w latach 40. XX wieku, średnia życia znacznie wzrosła. Operacje chirurgiczne stały się bezpieczniejsze, a ludzie łagodniej przechodzili infekcje, które wcześniej były dla nich śmiertelnie antybiotykiem była penicylina. Antybiotyki związane z penicyliną, takie jak ampicylina, amoksycylina i penicylina benzylowa są obecnie szeroko stosowane w leczeniu różnych zakażeń. Istnieje kilka rodzajów nowoczesnych antybiotyków, które są dostępne tylko na receptę, na wyraźne wskazanie antybiotyki działają na wiele różnych szczepów bakterii. Mówi się wtedy o szerokim spektrum działania. Inne celują tylko w określone bakterie - to wąskie spektrum należy brać antybiotyki?Szacuje się, że aż 80% przypadków przepisywania antybiotyków na zapalenia górnych dróg oddechowych jest nieuzasadnionych. Antybiotyki podaje się w przypadku zakażenia bakteryjnego, natomiast zapalenie górnych dróg oddechowych wywoływane jest przez wirusy. Katar, kaszel, ból gardła czy uczucie osłabienia nie znikną po podaniu antybiotyku. To prowadzi najczęściej do przedłużenia antybiotykoterapii z powodu braku postępów w dochodzi do takich sytuacji? Z dwóch powodów. Bywa, że pacjenci sami proszą o przepisanie antybiotyku w nadziei na szybsze wyleczenie choroby. Są również osoby, które nie posiadają wiedzy na temat działania antybiotyków i żyją w przekonaniu, że wyleczą dosłownie każdą chorobę. Po drugiej stronie są lekarze, którzy bardzo często nadużywają antybiotyków z obawy o popełnienie błędu lekarskiego. Nie chcąc przeoczyć ewentualnych powikłań po chorobie, zapisują antybiotyk "na wszelki wypadek". To oczywiście błędne postępowanie, które nie prowadzi do wyleczenia, bowiem zakażenia wirusowe przechodzą najczęściej Nie zawsze wiadomo, czy infekcja jest wirusowa czy bakteryjna. Czasami lekarz musi przeprowadzić dodatkowe badania (np. pobranie wymazu), by stwierdzić, z jaką infekcją ma do czynienia. Antybiotyk podaje się, gdy występują objawy: ból zatok, wysoka gorączka, wydzielina z nosa o zabarwieniu żółtym lub zielonym, nagłe pogorszenie stanu zdrowia, najczęściej w czasie leczenie schorzeń górnych dróg oddechowych. Trzeba przy tym zaznaczyć, że wystąpienie pojedynczego objawu nie jest jeszcze wskazaniem do podania antybiotyków. To sygnał dla lekarza do przeprowadzenia badań i zebrania dokładniejszego jakich schorzeniach stosuje się terapię antybiotykiem? niektóre infekcje ucha i zatok, infekcje stomatologiczne, infekcje skóry, zapalenie opon mózgowych, zapalenie gardła, infekcje pęcherza moczowego i nerek, bakteryjne zapalenie płuc, krztusiec. Tylko infekcje bakteryjne można zwalczyć antybiotykami. Zwykłe przeziębienie, grypa, niektóre infekcje oskrzeli, większość bólów gardła, kaszlu i grypa żołądkowa są powodowane przez wirusy. Lekarz powinien zalecić odpoczynek i przepisać leki antywirusowe lub wyciszające objawy. Od penicyliny do współczesnych antybiotyków Alexander Fleming (1881 - 1955), szkocki biolog i farmakolog, odkrył penicylinę, za którą w 1945 r. otrzymał Nagrodę Nobla. Przypadkowe odkrycie i wyizolowanie penicyliny przez Fleminga oznaczało początek stosowania nowoczesnych antybiotyków. Fleming odkrył również, że bakterie rozwinęły oporność na antybiotyki, ilekroć używano zbyt mało penicyliny lub gdy była stosowana przez zbyt krótki okres. Jakie są skutki uboczne zażywania antybiotyków?Jelita są pełne bakterii - zarówno dobrych, jak i złych - antybiotyki często negatywnie wpływają na układ trawienny podczas leczenia. Z tego względu zaleca się przyjmowanie leków osłonowych i probiotyków przez cały okres trwania kuracji. Ważne jest, by dbać o zachowanie odpowiedniej flory bakteryjnej, ponieważ antybiotyki mogą wywoływać szereg objawów skutków ubocznych zażywania antybiotyków zależą: wysypka, rumień wielopostaciowy, nudności i wymioty, biegunka, bóle brzucha, wzdęcia i niestrawność, infekcje drożdżakowe pochwy. Wszystkie niepożądane objawy należy zgłaszać lekarzowi antybiotykoodporność jest groźna?Według WHO, odporność na antybiotyki jest dziś jednym z największych zagrożeń dla zdrowia, bezpieczeństwa żywnościowego i rozwoju na całym świecie. Odporność na antybiotyki może dotyczyć każdego, niezależnie od wieku i pochodzenia. Wstępuje naturalnie, ale niewłaściwe i zbyt częste stosowanie antybiotyków przyspiesza ten proces. Rosnąca liczba infekcji - takich jak zapalenie płuc, gruźlica, rzeżączka i salmonelloza - staje się coraz trudniejsza w leczeniu, ponieważ antybiotyki stosowane w leczeniu tych chorób stają się mniej skuteczne. Odporność na antybiotyki prowadzi do wydłużenia czasu hospitalizacji, wyższych kosztów leczenia i zwiększonej śmiertelności. Powyższa porada nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku jakichkolwiek problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem. Przeciwwskazania do szczepienia pojawiają się najczęściej w wyniku różnych sytuacji zdrowotnych pacjentów. Dla zdecydowanej większości populacji, szczepionki stanowią bezpieczną i efektywną metodę profilaktyki chorób infekcyjnych. Jednak niektórych pacjentów, szczepienia mogą być nieskuteczne lub stanowią ryzyko pogorszenia stanu zdrowia. Jakie są przeciwwskazania do wykonywania szczepień? W jakich sytuacjach szczepienie powinno zostać odroczone? Czy wszystkich rodzajów szczepionek dotyczą takie same przeciwwskazania? Przeciwwskazania do szczepień mogą wynikać z różnych przyczyn. Osłabienie odporności, które uniemożliwia uniemożliwiającego wytworzenie odpowiedzi na szczepienie, nasilone działania niepożądane po poprzednim podawaniu szczepionek, ryzyko negatywnego wpływu szczepionki na stan zdrowia to tylko niektóre przykłady sytuacji, w których stosowanie szczepień może być przeciwwskazane. Omawiając przeciwwskazania do szczepień, należy podkreślić, że u każdego pacjenta mają one charakter indywidualny. Przeciwwskazania mogą dotyczyć szczepień za pomocą konkretnego preparatu, określonej grupy szczepionek lub wszystkich szczepień ogólnie. Spis treściPrzeciwwskazania do szczepienia a rodzaje szczepionekCzasowe i trwałe przeciwwskazania do szczepieniaPrzeciwwskazania do szczepienia a ciąża Przeciwwskazania do szczepienia a rodzaje szczepionek Szczepienia ochronne to najskuteczniejsza forma zapobiegania wielu chorobom zakaźnym. Stanowią one dużą grupę wyrobów medycznych o różnym składzie i mechanizmie działania. Celem wykonywania szczepień ochronnych jest wywołanie odporności organizmu przeciwko określonym drobnoustrojom. Szczepionka umożliwia „rozpoznanie” czynnika infekcyjnego przez układ odpornościowy, a następnie jego „zapamiętanie” i wytworzenie odpowiedzi obronnej. W przypadku powtórnego kontaktu z tym czynnikiem dochodzi do jego szybkiego zwalczenia. Choć ostateczny efekt działania szczepionek jest podobny, każda szczepionka posiada inny skład. Najważniejszym składnikiem szczepionki są elementy swoiste dla danego drobnoustroju, które pozwalają wywołać celowaną odpowiedź obronną. W przypadku niektórych szczepionek są to żywe drobnoustroje, pozbawione właściwości chorobotwórczych (unieszkodliwione, tzw. atenuowane). Szczepionki mogą również zawierać martwe drobnoustroje, a także ich fragmenty. Niektóre szczepionki powstają na bazie antygenów, czyli pojedynczych cząsteczek (białek, cukrów) charakterystycznych dla danego drobnoustroju. Szczepionki mogą również zawierać anatoksyny, czyli unieszkodliwione toksyny produkowane przez dany czynnik zakaźny. Główny składnik każdej szczepionki musi być nieszkodliwy dla organizmu człowieka, a jednocześnie zdolny do pobudzenia odpowiedzi układu odpornościowego. Czy rodzaj i skład szczepionki mają związek z przeciwwskazaniami do szczepienia? Zdecydowanie tak. Najwięcej obostrzeń obowiązuje w przypadku stosowania tzw. szczepionek żywych. Preparaty te zawierają unieszkodliwione drobnoustroje, które w zdrowym organizmie nie mają możliwości wywołania aktywnego zakażenia. Istnieją jednak schorzenia, w których układ odpornościowy jest trwale lub czasowo zahamowany, a odporność człowieka – osłabiona. Wówczas szczepionki zawierające żywe drobnoustroje nie powinny być stosowane. Przykłady szczepionek żywych to BCG (gruźlica), MMR (odra, świnka, różyczka) oraz VZV (ospa wietrzna i półpasiec). Szczepionki „nieżywe”, zawierające martwe drobnoustroje lub ich fragmenty, nie niosą ryzyka wywołania aktywnej choroby nawet w przypadku upośledzenia odporności. Jednak również w tej grupie szczepionek istnieją określone przeciwwskazania, związane z nadwrażliwością na składniki szczepionki lub ryzykiem braku wywołania odpowiedzi obronnej. Czasowe i trwałe przeciwwskazania do szczepienia U niektórych pacjentów, przeciwwskazania do szczepienia mają charakter czasowy – są uwarunkowane aktualnym stanem zdrowia i nie wykluczają możliwości wykonania szczepienia w przyszłości. W niektórych przypadkach, przeciwwskazania do szczepień mogą obowiązywać dożywotnio. Powikłania po szczepionce Jednym z najczęstszych przeciwwskazań do szczepienia są ciężkie powikłania obserwowane po poprzednich szczepieniach. Dotyczy to w szczególności anafilaksji, czyli poważnej reakcji nadwrażliwości, obejmującej układ oddechowy, układ krążenia, skórę i przewód pokarmowy. Reakcja anafilaktyczna po podaniu jednej dawki szczepionki jest przeciwwskazaniem do podawania kolejnych dawek tego preparatu. Po wystąpieniu anafilaksji należy dążyć do ustalenia, który składnik szczepionki ją wywołał. Substancje odpowiedzialne za reakcję anafilaktyczną po szczepieniu to najczęściej: białko jaja kurzego, żelatyna lub drożdże. Po zidentyfikowaniu czynnika, który wywołał anafilaksję, nie należy stosować innych szczepionek zawierających ten sam składnik. Warto również podkreślić, że anafilaksja jest jednym z niewielu powikłań poszczepiennych, które mogą stanowić przeciwwskazanie do innych szczepień. Znacznie częściej obserwowane, łagodne powikłania po szczepieniu (gorączka, uczucie rozbicia, wysypka, ból głowy, biegunka), nie stanowią przeciwwskazania do kolejnych szczepień. Również inne choroby alergiczne lub uczulenia na substancje, które nie wchodzą w skład szczepionki, nie są przeciwwskazaniem do wykonywania szczepień. Choroby infekcyjne Najczęstszą przyczyną konieczności czasowego odroczenia szczepienia są ostre choroby infekcyjne. W przypadku występowania infekcji, kwalifikacja do szczepienia jest uzależniona od stanu pacjenta. Choroby infekcyjne przebiegające łagodnie i z niewielką gorączką (przykładowo – łagodne przeziębienie, biegunka) nie są przeciwwskazaniem do wykonania szczepienia. W przypadku nasilonych objawów infekcji (grypa, angina), wysokiej gorączki lub ciężkiego stanu pacjenta, zwykle zaleca się przesunięcie szczepienia o kilka tygodni. Antybiotyki Warto również wiedzieć, że stosowanie antybiotyków nie jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do szczepienia. Pacjent w dobrym stanie ogólnym może zostać zaszczepiony niezależnie od zażywania antybiotyku. Zaburzenia funkcji układu odpornościowego Warunkiem skuteczności szczepienia jest odpowiedni stan układu odpornościowego, który umożliwia wytworzenie odporności poszczepiennej. Choroby prowadzące do osłabienia układu odpornościowego mogą stanowić przeciwwskazanie do wykonywania szczepienia. Należy o tym pamiętać zwłaszcza w przypadku tzw. szczepionek żywych, które u pacjentów z upośledzoną odpornością mogą wywoływać niepożądane skutki. Zaburzenia funkcji układu odpornościowego mogą uniemożliwić odpowiedź na szczepienie. Osłabienie układu immunologicznego może mieć różne przyczyny. Poważne zaburzenia odporności mogą wystąpić u pacjentów chorujących na nowotwory, zarówno w przebiegu ich choroby, jak i wskutek jej leczenia (np. u pacjentów w trakcie chemioterapii). Przeciwwskazaniem do szczepienia są jedynie aktywne procesy nowotworowe. Pacjenci wyleczeni z chorób nowotworowych mogą być szczepieni pod warunkiem zachowania funkcji układu odpornościowego. Osłabienie układu odpornościowego może być skutkiem długotrwałego leczenia immunosupresyjnego, stosowanego w chorobach autoimmunologicznych lub po przeszczepieniu narządów. Niektóre niedobory odporności mogą mieć charakter wrodzony (tzw. pierwotne niedobory odporności). Inną przyczyną niewydolności układu immunologicznego jest zakażenie wirusem HIV. Należy jednak podkreślić, że opisane schorzenia nie są bezwzględnym przeciwwskazaniem do wykonywania wszystkich szczepień. Kwalifikacja pacjenta do szczepienia zależy od jego aktualnego stanu układu odpornościowego, a także rodzaju stosowanej szczepionki. Choroby przewlekłe Czy choroby przewlekłe, takie jak cukrzyca, astma, nadciśnienie tętnicze lub choroba wieńcowa są przeciwwskazaniem do szczepień? W większości przypadków nie. Pacjenci chorujący przewlekle są zwykle bardziej podatni na ciężkie powikłania chorób zakaźnych, dlatego stosowanie szczepień ochronnych jest u nich tym bardziej wskazane. Wyjątek stanowią schorzenia nowotworowe oraz wymagające leczenia immunosupresyjnego. Przeciwwskazaniem do szczepienia pacjenta z chorobą przewlekłą jest również niedawne pogorszenie stanu pacjenta, wywołane zaostrzeniem choroby. W takim przypadku należy najpierw dążyć do ustabilizowania stanu pacjenta, a szczepienie odroczyć o kilka tygodni. Czasowym przeciwwskazaniem do wykonywania szczepień są również niektóre interwencje medyczne. Zasada ta dotyczy przede wszystkim szczepionek żywych. W przypadku podania jednej dawki szczepionki żywej, kolejne szczepienie taką szczepionką można wykonać najwcześniej po upływie czterech tygodni. Szczepionek żywych nie należy także stosować przez pewien czas (zwykle kilka miesięcy) po wykonaniu transfuzji krwi lub stosowaniu preparatów krwiopochodnych. Tego typu preparaty mogą zawierać gotowe przeciwciała, które są zdolne do neutralizowania składników szczepionki i osłabienia odpowiedzi na szczepienie. Przeciwwskazania do szczepienia a ciąża Szczepienia ochronne w okresie ciąży to złożone zagadnienie. Niektóre szczepienia są u kobiet ciężarnych zalecane, inne natomiast – bezwzględnie przeciwwskazane. Połączenie krwiobiegów matki i płodu w łożysku umożliwia przekazywanie ochronnych przeciwciał od matki do dziecka. Przeciwciała matczyne są jednym z fundamentów odporności płodu, którego własny układ odpornościowy jest jeszcze niedojrzały. Z tego powodu, kobietom planującym ciążę zaleca się wykonanie lub uzupełnienie pełnego cyklu szczepień ochronnych. W trakcie ciąży można również bezpiecznie wykonać szczepienia za pomocą szczepionek nieżywych oraz inaktywowanych. Kobietom ciężarnym zaleca się przede wszystkim wykonanie szczepienia przeciwko grypie oraz krztuścowi. W okresie ciąży, bezwzględnie przeciwwskazane są szczepienia z wykorzystaniem szczepionek żywych (ospa wietrzna, odra, świnka, różyczka). Tego rodzaju szczepionki mogą wiązać się z ryzykiem wywołania aktywnego zakażenia u płodu. Stosowanie szczepionek żywych jest przeciwwskazane zarówno podczas ciąży, jak i w okresie bezpośrednio ją poprzedzającym (1-3 miesiące). Warto natomiast podkreślić, że zdecydowana większość szczepionek może być stosowana w okresie laktacji. Zgodnie z zaleceniami Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób, jedyną szczepionką bezwzględnie przeciwwskazaną w okresie karmienia piersią jest szczepionka przeciwko żółtej febrze. Czytaj też: Powikłania po szczepieniu – przyczyny, rodzaje, profilaktyka

kiedy na szczepienie po antybiotyku